خدمتگزاری در حسینیه اعظم میامی به صورت ارثی بوده و از پدر به فرزند میرسد. در این مکان هر شخص مسئول بخش مخصوص خود بوده (کفشداری، سقاخانه، چایخانه، آشپزخانه، سفرهاندازها و…) و با توجه به تمرکز هیاتهای عزاداری در حسینیه اعظم و حجم زیاد کار، خادمان به عزاداری در طول روز نمیرسیدند و در آخر مراسم همگی در داخل فضای حسینیه گرد هم آمده و مراسم حسن، حسین را انجام میدادند.
در این مراسم سنتی هر شخص با دست چپ کمر نفر کناری را گرفته و با دست راست سینه میزنند. یک نفر هم در وسط حلقه، هماهنگ با سینهزنها بهطور متناوب با گام اول میگوید «حسن»، سینهزنها با گام دوم جواب میدهند «حسین». در ادامه، کلمات گام اول تغییر میکند و نامهای «مظلوم، تشنه و بییار» گفته شده و هر کدام چند بار تکرار میشود که در جواب هر کدام از این کلمات جمعیت سینهزن جواب میدهند: «حسین».
حلقههای آیین عزاداری حسن، حسین به تعداد افراد شرکتکننده بستگی دارد، گاهی بیش از ۱۰ حلقه تشکیل میشود که با تشکیل این حلقهها ارادت خود را به خاندان اهلبیت (ع) نشان میدهند. بعد از آن که افراد تشکیلدهنده حلقه، چهار یا پنج دور چرخیدند، یک نفر با صدای بلند چند بیت از شعر معروف محتشم کاشانی «باز این چه شورش است که در خلق عالم است» را خوانده و در آخر هر مصرع، سینهزنها فریاد میکشند: «یا حسین» و در این حالت دست خود را بالا میبرند.
دور زدن حلقه یکی دو بار دیگر تکرار شده و این آیین در نهایت با فریادهای «یا حسین» به پایان میرسد.
در وسط حلقه این مراسم خادمان حسینیه با لباسهای مخصوص که اغلب سبز رنگ است حضور مییابند و به این سنت مذهبی زیبایی و شکوه خاصی میدهند. آئین عزاداری حسن، حسین مردم میامی شهرت کشوری دارد به طوری که علاقمندان زیادی در این شب و روزها، از جایجای کشور خود را به این شهر رسانده تا شاهد اجرای این آیین زیبا باشند.
آئین عزاداری حسن، حسین در گذشته به این صورت نبوده است و بیشتر بزرگان و ریشسفیدان شهر میتوانستند در این مراسم شرکت کنند. در وسط حلقه دو نفر از بزرگان بهعنوان میاندار انتخاب میشدند و با فریاد «حسن، حسین» سینهزنها را هدایت میکردند.
البته در حال حاضر فقط در شبهای تاسوعا و عاشورا این آیین سنتی انجام میشود و علاوه بر خادمان، عموم مردم نیز در این مراسم شرکت میکنند.
* گزارش از سید محمدصادق رضویان مسئول نمایندگی میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی شهرستان میامی
انتهای پیام/